عجایبی درباره ی عقاب ها

عقاب یکی از بزرگ‌ترین و نیرومندترین پرندگان جهان است. عقابها منظری مغرور و ترسناک و قدرت شکارگری بسیار دارند. برخی از عقابها حین پرواز شکار خود را صید می‌کنند. عقاب طلائی را گاه سلطان پرندگان گفته‌اند. عقابها سخت از خطر، مخصوصاً انسان گریزان هستند و به ندرت به آدمی حمله می‌کنند. عقاب توانائی بلند کردن یک آدم کوچک اندام را دارد. مشخصات عقاب معمولاً از ۷۶ تا ۸۹ سانتی متر از نوک منقار تا انتهای دم طول، و از ۳ تا ۶ کیلوگرم جرم و بال‌هایش حدود دو متر بلندی دارد. سر عقاب بزرگ و پوشیده از پر است. چشمانی درشت دارد که هریک از آن‌ها در یک طرف سرش قرار دارد. از قدرت بینائی فراوان بهره‌مند می‌باشد. عقاب‌ها می‌توانند از فراز آسمانها شکار خود را ببینند واز نقاط بلند همچون صاعقه بر سر شکار نگون بخت فرود آیند. منقار نیرومند وتندی دارند. منقار عقاب طلائی به پنج سانتی متر می‌رسد. برخی از عقابها منقاری بزرگ‌تر دارند. رنگ و بال و طول و شکل عقابها از منطقه تا منطقهٔ دیگر اختلاف دارد به طوری‌که در عقابهای آسیائی و اوروپائی وآمریکائی تفاوت آن نمایان است. عقابها پاهایی نیرومند و به رنگ زرد و روشن دارند. عقابها برای درهم شکستن شکار خود از منقار و چنگال پاهای خود استفاده می‌کنند. پاهای عقاب طلائی پوشیده از پر (ریش) است، اما قسمت پائین پاها بدون پر می‌باشد. محل زندگی عقابها در علفزار و جنگل‌های زمین‌های پست و بر فراز کوه‌های بلند و ناهموار و در نقاط دوردست و تقریباً دست نخورده توسط انسان زندگی می‌کنند. با پرها و بالهای بلند، عقاب می‌تواند به آسانی پرواز وشکار خود را از زمین بلند کند. عقاب گاه، با بالهای خود به شکار ضربه می‌زند. اما نمی‌تواند با بال‌هایش بجنگد. عقاب هنگام جنگ از منقار و پاهای نیرومند خود استفاده می‌کند، بیشتر عقابها قهوه‌ای رنگ و یا سیاه رنگ هستند. جوجه عقابها تا سن بلوغ خود که چهار سال طول می کشد پر و بال کامل ندارند. سّن عقاب عقابها معمولاً از ۲۵ تا ۳۵ سال تقریباً عمر می‌کنند، البته گاه تا ۴۵ سال و حتی بیشتر هم عمر کرده‌اند. قلمرو عقاب از پنجاه تا ۱۷۰ کیلومتر مربع پیش بینی کرده‌اند. آشیانه عقاب‌ها بیشتر بر فراز بلندی‌ها، بالای درختان بلند و شکاف صخره‌ها و کوه‌های مرتفع و پرتگاه‌ها می‌باشد. ن ماد عقاب در ملل مختلف یکی از سمبل های ملی ایالات متحده امریکا که در لوگوی وزارت خانه های مختلف آن نیز دیده میشوند. روی کت نیروهای نظامی آلبانی یک عقاب سیاه دو سر وجود دارد. بر روی لباس نظامی نیروهای ارمنستان یک عقاب و شیر طلایی وجود دارد. روی لباس نظامی نیروهای اتریش یک عقاب سیاه وجود دارد. روی کت نیروهای نظامی مصر یک عقاب طلایی که به سمت چپ نگاه می‌کند وجود دارد. همچنین روی لباس فرم نظامی بسیاری از کشورها از جمله مکزیک، اردن، عراق، اندونزی، نیجریه، نیروی هوایی پاکستان، فیلیپین، پاناما، روسیه، رومانی، صربستان، سوریه نیز عقاب وجود دارد. عقاب دوسر نماد امپراتوری بیزانس بود. پرچم سلطنتی هخامنشیان منقش به عقاب بود.

مشخصات

عقاب معمولاً از ۷۶ تا ۸۹ سانتی متر از نوک منقار تا انتهای دم طول، و از ۳ تا ۶ کیلوگرم جرم و بال هایش حدود دو متر بلندی دارد.سر عقاب بزرگ و پوشیده از پر است. چشمانی درشت دارد که هریک از آنها در یک طرف سرش قرار دارد. از قدرت بینائی فراوان بهره مند می باشد. عقاب ها می توانند از فراز آسمانها شکار خود را ببینند و از نقاط بلند همچون صاعقه بر سر شکار نگون بخت فرود آیند. منقار نیرومند وتندی دارند. منقار عقاب طلائی به پنج سانتی متر می رسد. برخی از عقابها منقاری بزرگتر دارند.

رنگ و بال و طول و شکل عقابها از منطقه تا منطقهٔ دیگر اختلاف دارد به طوری که در عقابهای آسیائی و اوروپائی وآمریکائی تفاوت آن نمایان است. عقابها پاهایی نیرومند و به رنگ زرد و روشن دارند. عقابها برای درهم شکستن شکار خود از منقار و چنگال پاهای خود استفاده می کنند. پاهای عقاب طلائی پوشیده از پر (ریش) است، اما قسمت پائین پاها بدون پر می باشد.

محل زندگی

عقابها در علفزار و جنگل‌های زمین های پست و بر فراز کوه های بلند و ناهموار و در نقاط دوردست و تقریباً دست نخورده توسط انسان زندگی می کنند.

با پرها و بالهای بلند، عقاب می تواند به آسانی پرواز وشکار خود را از زمین بلند کند. عقاب گاه، با بالهای خود به شکار ضربه می زند. اما نمی تواند با بال هایش بجنگد. عقاب هنگام جنگ از منقار و پاهای نیرومند خود استفاده می کند، بیشتر عقابها قهوه ای رنگ و یا سیاه رنگ هستند. جوجه عقابها تا سن بلوغ خود که چهار سال طول می کشد پر و بال کامل ندارند.

سّن عقاب

عقابها معمولاً از ۲۵ تا ۳۵ سال عمر می کنند، البته گاه تا ۴۵ سال و حتی بیشتر هم عمر کرده اند. قلمرو عقاب ها را از پنجاه تا ۱۷۰ کیلومتر مربع پیش بینی کرده اند. آشیانه عقاب ها بیشتر بر فراز بلندی ها، بالای درختان بلند و شکاف صخره ها و کوه های مرتفع و پرتگاه ها می باشد.

عقاب طلایی

نام انگلیسی: Golden Eagle

نام فرانسوی: Aigle royal

نام علمی (لاتین) : Aquila chrysaetos

عقاب طلایی Golden Eagle با نام علمی Aquila chrysaetos از خانواده Accipitridae یکی از زیباترین پرندگان شکاری است که در بسیاری از مناطق جهان زیست می کند و در ایران، نیز به صورت بومی وجود دارد. از گذشته دور، این نوع عقاب به عنوان یک پرنده شکاری محبوب، توسط بشر تربیت شده است. در حال حاضر، عقاب طلایی، با توجه به تهدیدات موجود، در زمره پرندگانی است که نیاز به حمایت و حفاظت دارد.

مشخصات ظاهری عقاب طلایی

مشخصات ظاهری

پر و بال در هر دو جنس یکسان بوده ولی، ماده بزرگ تر از نر می باشد. این پرنده دارای جثه درشت، چنگال های بزرگ، دم مستطیلی نسبتاً بلند و پهن و بال‌های بلند و عریض است. شاهپرهای اولیه بال، گسترده و بالا برگشته هستند. پر و بال پرنده بالغ، یک دست تیره و عموماً به رنگ قهوه‌ای تیره بوده ولی، ناحیه فرق سر، پس گردن، طرفین گردن و صورت، و پوشپرهای ثانویه بال، رنگ طلایی یا مسی طلایی دارد (نام پرنده، بر اساس همین ویژگی است).دم به رنگ قهوه ای مایل به خاکستری می باشد.پرهای پروازی بزرگ بال ها، از زیر، خاکستری مایل به قهوه ای دیده می شود در حالی که سر، تنه و پرهای کوچک تر قسمت قدامی بال های باز، مایل به سیاه هستند. چشمان بالغین، قهوه ای تیره و منقار و چنگال ها، سیاه می باشد در حالی که پایه منقار و پاها زرد رنگ است.

سراسر ساق پا تا پنجه از پر پوشیده شده است.پرنده نابالغ، قهوه ای تیره بوده و پرهای پس سر آن به رنگ زرد مسی با قاعده سفید بی رنگ می باشد. شاهپرهای اولیه و ثانویه، سفید چرکی است. دم نیز دارای رنگ سفید چرکی به همراه نوار انتهایی تیره و پهنی است که با افزایش سن، از سفیدی آن کاسته می شود. تنوع رنگ پر و بال در پرنده نابالغ ممکن است موجب اشتباه آن با عقاب های شاهی، تالابی، جنگلی و دشتی گردد. بال و پر پرندگان جوان، در سنین ۴ – ۶ سالگی، شبیه بالغین می گردد. ۵ یا ۶ زیرگونه شناخته شده از عقاب طلایی وجود دارد که از نظر انتشار جغرافیایی، اندازه و رنگ، با هم تفاوت دارند.جنس ماده، در مقایسه با نر، طول بیشتری دارد (طول نر، ۷۶ – ۸۹ و ماده، ۸۹ – ۱۰۴ سانتیمتر). این پرنده با داشتن پهنای بال ۱۸۷ الی ۲۳۰ سانتیمتری، یکی از بزرگ ترین عقاب های نیم کره شمالی است. وزن آن، ۳ – ۶/۵ کیلوگرم (وزن نر ۳/۶ – ۴/۵ و ماده ۶/۵ – ۱/۴ کیلوگرم) می باشد.

صدا و پرواز

صدای این پرنده به صورت پارس کردن بلند و شبیه «کلیاک – کلیاک – کلیاک» (kliak – kliak – kliak) شنیده می شود.»
عقاب طلایی توانایی بالایی در پرواز داشته و بال زنی های متفاوتی را به نمایش می گذارد. از نشانه های تشخیصی آن در حین پرواز، بال باز روی یا بال باز اوج گیری های با شکوه، همراه با بال زدن های گاه و بی گاه، می باشد. عقاب مزبور، در هنگام بال باز روی یا بال باز اوج گیری، بال ها را بالا نگه داشته و شاهپرهای اولیه را می گستراند و آن را اندکی رو به بالا، به شکل V و کاملاً به جلو نگه می دارد. سر جلو آمده و دم پهن در حالت بال باز اوج گیری، از اشتباه شدن این عقاب با سارگپه ها جلوگیری می کند. در هنگام پرواز ، در مقایسه با عقاب دریایی نابالغ دم سفید، دارای دمی درازتر و چهارگوش تر بوده ولی، بال هایش کمتر مستطیلی است. در حین پرواز، بر خلاف دیگر قوش ها و کرکس ها، بال ها را در حالت افقی نسبت به بدن، نگه می دارد.
این عقاب بال های عریضی جهت پرواز در ارتفاع داشته و برای صعود بیشتر، پرهای پروازی شکاف دارای مشابه انگشتان دست دارد. پرنده در ارتفاع قابل توجهی از زمین پرواز کرده و تا حد ممکن، کمتر بال می زند و منطقه زیر پایش را به دنبال غذا، زیر نظر می گیرد. برای شکار طعمه، از ارتفاع خیلی کم، حمله کرده و شکارش را با یک پرواز سریع رو به پایین، می گیرد و می تواند در حین پرواز، تا بیش از ۸ پوند را حمل کرده و با سرعت بالای ۸۰ مایل در ساعت پرواز کند (سرعت متوسط آن، ۲۸ الی ۳۲ است). سرعت در موقع شیرجه می تواند تا بیش از ۲۰۰ مایل در ساعت برسد.

رفتار و زیستگاه عقاب های طلایی

پرندگانی نیمه مهاجر هستند به گونه ای که برخی در یک محل باقی مانده و پاره ای دیگر مهاجرت می کنند. آنها عموماً به صورت انفرادی یا جفت زندگی می کنند، هر چند که ممکن است پرندگان جوان غیر جفت، در دستجاتی دیده شوند، یا بالغین در آب و هوای نامعتدل یا وجود غذای بسیار فراوان، به صورت گروه هایی مشاهده شوند.عقاب طلایی در زیستگاه های باز و نیمه باز و در ارتفاع ۳۶۰۰ متری از سطح دریا یافت می شود. زیستگاه های مورد سکونت آن شامل توندراها، بوته زارها، چمنزارها، بیشه زارها، درخت زارها و جنگل های مخروطی است. بیشتر این عقاب ها در نواحی کوهستانی یافت می شوند، ولی، در تالاب ها و زیستگاه های ساحلی و مصبی نیز لانه گزینی می کنند. به طور کلی، عقاب طلایی در کوهستان های کم گیاه و خشک، و گاهی جنگل های کوهستانی و صخره های ساحلی و دشت ها زندگی می کند.

تولید مثل و رشد

سن بلوغ جنسی در نر و ماده، ۴ – ۷ سالگی است. این پرنده در هر سال، یک بار زاد و ولد می کند. فصل تولید مثل، بسته به موقعیت جغرافیایی، از ماه اسفند و مرداد است. این عقاب ها تک همسر بوده و ممکن است چندین سال، روابط جفتی خود را حفظ کنند. در جمعیت های غیر مهاجر، جفت ها در تمام طول سال، با هم می مانند. در انواع مهاجر، جفت گزینی و روابط جنسی، زمانی آغاز می شود که آنها به نواحی تولیدمثلی بر می گردند. فعالیت های جفت گیری شامل پرواز موج وار یک یا هر دو جفت، تعقیب، شیرجه رفتن، حمله کردن های ظاهری، نمایش چنگال ها، با هم اوج گرفتن و چرخیدن است.

عقاب طلایی، اغلب در لبه پرتگاه ها یا نوک صخره ها و هم چنین، روی درختان بلند یا عمارت های ساخته بشر، نظیر آسیاب بادی، برج دیدبانی و دکل برق، آشیانه می سازد. نر و ماده، در بهار، با کمک تکه های چوب و شاخه های ضخیم، لانه ای سکو مانند با عرض بیش از ۲ متر، در ارتفاع تا ۱۰۷ متری ساخته و داخل آن را با گیاهان نرم، علف، برگ و پوست درختان، خزه و گلسنگ آستر می کنند. جفت های نر و ماده می توانند در منطقه تولیدمثلی خود، چندین لانه داشته باشند که اغلب، از سالی به سال دیگر و قبل از هر فصل جفت گیری، آنها را بازسازی کرده و مجدداً به کار می گیرند.

نر و ماده، در ساخت یا مرمت لانه شرکت می کنند. در فصل تولیدمثل، ۱ الی ۴ تخم (به طور متوسط، ۲ تخم) به رنگ سفید کدر با نقاط یا لکه های قهوه ای یا قهوه ای مایل به قرمز، به فواصل ۳ تا ۴ روز، گذاشته می شود. وظیفه اصلی خوابیدن روی تخم ها، بر عهده ماده است هر چند که نر نیز اغلب در این کار مشارکت می کند. ۳۵ تا ۴۵ روز (متوسط ۴۲ روز) طول می کشد تا جوجه ها از تخم بیرون آیند. والدین، به تغذیه جوجه ها می پردازند، هر چند که جنس نر، به ویژه در چند هفته نخست، بخش عمده غذا را فراهم می کند. ۴۵ تا ۸۱ روز وقت لازم است تا جوجه ها پر در بیاورند. در این زمان، آنها از طریق راه رفتن، جست و خیز یا افتادن از لانه، آن را ترک می کنند. آنها پرواز را در سن ۱۰ هفتگی شروع کرده و ۸۰ – ۳۲ روز بعد از پر درآوری، زندگی مستقلی را آغاز می کنند.عقاب طلایی، در حالت وحشی، بالای ۳۰ سال و در اسارت، بیش از ۴۶ سال عمر می کند.

رژیم غذایی

این پرنده، به عنوان پرنده ای شکارگر، رژیم غذایی متنوعی از حیوانات زنده و مرده، عمدتاً شامل پستانداران کوچکی نظیر خرگوش، سنجاب، موش خرما و راسوی بدبو دارد که به میزان کمتر، پرندگانی مثل باقرقره، زاغی و کبوتر، خزندگان (لاک پشت و مار) و ماهیان را شامل می شود. والدین، تا چند ماه بعد از پر درآوردن جوجه ها، با تکه تکه کردن غذا، به تغذیه آنها می پردازند.دشمنان شکارچی عقاب های طلایی کم هستند. بعضی مواقع، جوجه های آنها توسط سایر پرندگان شکارگر صید می شوند.

پراکندگی جغرافیایی

عقاب طلایی در نیمکره شمالی، در نواحی امریکای شمالی (عمدتاً در نیمه غربی)، سراسر اروپا، آسیا و شمال افریقا پراکنده است. عقاب طلایی در ایران به صورت بومی و به تعداد فراوان یافت می شود. این پرنده، ساکن نواحی کوهستانی و مرتفع غرب و شمال ایران است.

وضعیت حفاظت

در گذشته، این عقیده نادرست که عقاب طلایی به احشام (گوسفندان) و طیور حمله می کند موجب شد پرنده مزبور به طور گسترده مورد بی مهری انسان واقع شود. گاهاً این عقاب را با هدف تربیت آن به عنوان پرنده شکاری، به دام می اندازند. در حال حاضر، این پرنده در بسیاری از کشورها مورد حمایت قرار گرفته و در ایران نیز، در ردیف پرندگان حفاظت شده قرار دارد. عقاب طلایی در مناطق مربوطه با تراکم نسبتاً بالایی یافت میشود....

برچسب‌ها: عقاب, درباره ی عقاب, زندگی عقاب ها, مقاله درباره ی عقاب, عقابها

+ نوشته شده در جمعه نهم اسفند 1392ساعت 17:34 توسط علیرضا & امیرحسین | 4 نظر

^{عمر عقاب از همه پرندگان نوع خود درازتر است عقاب می تواند تا 70 سال زندگی کند. ولی برای اینکه به این سن برسد باید تصمیم دشواری بگیرد. زمانی که عقاب به 40 سالگی می رسد: چنگال های بلند و انعطاف پذیرش دیگر نمی توانند طعمه را گرفته را نگاه دارند. نوک بلندو تیزش خمیده و کند می شود شهبال های کهن سالش بر اثر کلفت شدن پرها به سینه اش می چسببند و پرواز برای عقابل دشوار می گردد.

در این هنگام عقاب تنها دو گزینه در پیش روی دارد. یاباید بمیرد و یا آن که فراینددردناکی را که 150 روز به درازا می کشد پذیرا گردد. برای گذرانیدن این فرایند عقاب باید به نوک کوهی که در آنجا آشیانه دارد پرواز کند. در آنجا عقاب نوکش را آن قدر به سنگ می کوبد تا نوکش از جای کنده شود. پس از کنده شدن نوکش ٬ عقاب باید صبر کند تا نوک تازه ای در جای نوک کهنه رشد کند ٬ سپس باید چنگال 4 پیش را از جای برکند. زمانی که به جای چنگال های کنده شده ٬ چنگال های تازه ای در آیند ٬ آن وقت عقابل شروع به کندن همه پرهای قدیمی اش می کند. سرانجام ٬ پس از 5 ماه عقاب پروازی را که تولد دوباره نام دارد آغاز کرده ... و 30 سال دیگر زندگی می کند.}

^{عقاب ( سلطان پرندگان )، عقاب یکی از بزرگ‌ترین ونیرومندترین پرندگان جهان است. عقابها منظری مغرور وترسناک وقدرت شکارگری بسیار دارند. برخی از عقابها حین پرواز شکار خود را صید می‌کنند. عقاب طلائی را گاه سلطان پرندگان گفته‌اند. البته عقابها همیشه درنده خو به نظر نمی‌رسند. عقابها سخت از خطر، مخصوصاً انسان گریزان هستند وبندرت به آدمی حمله می‌کنند. عقاب توانائی بلند کردن یک آدم کوچک اندام را دارد. عقاب معمولاً از ۷۶ تا ۸۹ سانتی متر از نوک منقار تا انتهای دم طول، واز ۳ تا ۶ کیلو وزن، وبالهایش دومتر بلندی دارد. سر عقاب بزرگ وپوشیده از پر است. چشمانی درشت دارد که هریک ازآنها در یک طرف سرش قرار دارد. از قدرت بینائی فراوان بهره مند می‌باشد. عقابها می‌توانند از فراز آسمانها شکار خود را ببینند واز نقاط بلند همچون صاعقه بر سر شکار نگون بخت فرود آیند. منقار نیرومند وتندی دارند. منقار عقاب طلائی به پنج سانتی متر می‌رسد. برخی از عقابها منقاری بزرگ‌تر دارند. رنگ وبال وطول وشکل عقابها از منطقه تا منطقهٔ دیگر اختلاف دارد به طوریکه در عقابهای آسیائی و اوروپائی وآمریکائی تفاوت آن نمایان است. عقابها باپاهایی نیرومند و به رنگ زرد و روشن دارند. عقابها برای درهم شکستن شکار خود از منقار وچنگال پاهای خود استفاده می‌کنند. پاهای عقاب طلائی پوشیده از پر (ریش) است، اما قسمت پائین پاها بدون پر می‌باشد.}

^{محل زندگی عقابها:علفزار و جنگل‌های زمین‌های پست وبر فراز کوه‌های بلند ونا هموار، ودر نقات دورد دست، ودر نقات تقریباً دست نخورده انسان زندگی می‌کنند. باپرها وبالهای بلند، عقاب می‌تواند به آسانی پرواز وشکار خود را از زمین بلند کند. عقاب گاه، با بالهای خود به شکار ضربه می‌زند. اما نمی‌تواند با بالهایش بجنگد. عقاب هنگام جنگ از منقار وپاهای نیرومند خود استفاده می‌کند، بیشتر عقابها قهوه‌ای رنگ و یا سیاه رنگ هستند. جوجه عقابها تا سن بلوغ خود که چهار سال طول می‌ کشد پر وبال کامل ندارند. بال عقاب عقابها معمولاً از ۲۵ تا ۳۵ سال تقریباً عمر می‌کنند، البته گاه تا ۴۵ سال و حتی بیشتر هم عمر کرده‌اند. قلمرو عقاب از پنجاه تا ۱۷۰ کیلومتر مربع پیش بینی کرده‌اند. آشیانه عقابها بیشتر بر فراز بلندی‌ها، بالای درختان بلند وشکاف صخره‌ها وکوه‌های مرتفع وپرتگاه‌ها می‌باشد. روی کت نیروهای نظامی آلبانی یک عقاب سیاه دو سر وجود دارد. بر روی لباس نظامی نیروهای ارمنستانی یک عقاب و شیر طلایی وجود دارد. روی لباس نظامی نیروهای اتریش یک عقاب سیاه وجود دارد. روی کت نیروهای نظامی مصر یک عقاب طلایی که به سمت چ‍پ نگاه میکند وجود دارد. همچنین روی لباس فرم نظامی بسیاری از کشورها از جمله مکزیک,اردن,عراق,اندونزی,نیج ریه,نیروی هوایی پاکستان , فیلیپین , پاناما ,روسیه , رومانی , صربستان , سوریه نیز عقاب وجود دارد. عقاب دوسر نماد امپراتوری بیزانس بود.}

^{عقاب طلایی این جانور در ایران در امتداد دو رشته کوه البرز و زاگرس و کویرهای مرکزی سکونت دارد. ماده از نر بزرگ تر است و جز این تفاوتی ندارند. در 4 تا 5 سالگی بالغ می شود. عقاب طلایی نام خود را از پرهای طلایی و برنزی تاج، سر و پشت گردنش گرفته است. قهوه ای تیره است و از دور به سیاهی می زند. ساق یا چکمه ای و از هر دو طرف پوشیده از پر است. در هنگام پرواز بالها کمتر به بالا خم شده و تقریبا مسطح است. مناطق صخره ای، چشم اندازهای فراخ را به زمینهای هموار و مناطق جنگلی ترجیح می دهد. عقاب طلایی تنها با یک جفت دیده می شود و تک همسر است و احتمالا تا پایان عمر پیوند جفتها برقرار می ماند.
این جانور برای شکار استراتژیهای گوناگونی دارد. هرکدام قلمرویی به وسعت 90 کیلومتر دارند و می توانند طعمه ای به وزن 6/3 کیلوگرم را طی پرواز حمل کنند. سرعت متوسط عقاب طلایی 50 کیلومتر در ساعت ثبت شده است که می تواند در زمان شیرجه آن را به 320 برساند. این حیوان به طور متوسط روزانه 300 گرم گوشت می خورد که عمدتا از پستانداران تغذیه می کند و پرندگان انتخاب دوم آن است. چند لانه دارند که به طور چرخشی از آن استفاده می کنند و در شرایط لانه می توانند 3 متر قطر و 4 متر ارتفاع داشته باشند. معمولا 2 تخم می گذارند و تا 45 روز روی آنها می خوابند.}

^{عقاب طلایی در اساطیر ابوريحان بيرونی می‌نويسد که عقاب بال گشوده را که پرچم ايرانيان بود بر سر نيزه بلندی در پيشاپيش سپاهيان می‌گرفتند. گزنفون تاريخ نويس يونانی می گوید: «پرچم ايرانيان عقابی بود از زر ناب که بر سر نيزه می‌افراشتند.» و در پيوند با به فال نيک گرفتن آن و اينکه نمادی از بهروزی و پيروزی بوده است، داستانی درباره‌ کوروش بزرگ نوشته است که هنگامی که وی با سپاهيان خود به جنگ آشور می‌رفت پدرش او را تا مرز کشور پارس همراهی کرد و در آنجا عقابی ديد که پيشاپيش آنان در پرواز است. پدر کوروش آن را به فال نيک گرفت و با خود گفت که پسرش در اين جنگ پيروز خواهد شد. بر روی يک قطعه کاشی که در کاوشهای باستان شناسی در تخت جمشيد يافت شده، نقش شاهينی با بالهای گشاده ديده می‌شود که در چنگال خود گويی را گرفته و گوی ديگری نيز بر سر دارد. به گمان پژوهشگران اين عقاب بال گشوده نمادی از خداوند است که بر روی پرچم هخامنشيان نيز نقش می‌شده است. زيرا بيشتر تاريخ نويسان گذشته يادآوری کرده‌اند که بر پرچم ايران عقابی نقش بسته بوده است که آن را پيشاپيش سپاه می گرفتند، و اين خود نمادی از پيروزی بوده است.}

برچسب‌ها: عقاب, درباره ی عقاب, زندگی عقاب ها, مطالبی در مورد عقابها

+ نوشته شده در یکشنبه هجدهم تیر 1391ساعت 12:1 توسط علیرضا & امیرحسین | 3 نظر

ضرب المثل ها

شراب، موش کور را به عقاب تبدیل می‌کند.»

«عقاب از باز بزرگتر است ولیکن وی را آن حشمت نیستی که باز»
- نوروزنامه

«عقاب را در مراقی آن عقاب بال‌گسسته گشتی.»
- تاریخ یمینی

«که ملکت شکاری است... و عقاب پرنده و شیر ژیانی.»
- ابوالفضل بیهقی

«مردان بزرگ مانند عقاب هستند و آشیانه خود را روی قله بلند تنهائی می‌سازند.»

«نهنگ مرگ دید دهن بازکرده و عقاب اجل پر و بال گشاده و چنگال تیز کرده.»

«جایی که عقاب پر بریزد، از پشه لاغری چه خیزد.»

«پر عقاب آفت عقاب است.»

عقاب در شعر فارسی

(( گشت غمناک دل و جان عقاب // چو ازو دور شد ایام شباب))"
«از آن کردار کو مردم رباید// عقاب تیز نرباید خشین سار»

«ای عوض آفتاب روز و شبان تاب تاب// تو به مثل چون عقاب حاسد ملعونت خاد»

«با سینه من چه کینه گردون را// با پشه عقاب را چه ناورد است»

«بیابان نوردی چو کشتی بر آب// که بالای سیرش نپرد عقاب»

«به ذره آفتابی را که گیرد// به گنجشکیعقابی را که گیرد»
- نظامی

«پلنگ از بر سنگ و ماهی در آب// هم اندر هوا ابر و پران عقاب»
- فردوسی

«تو چو خرگوش چه مشغول شدستی به گیاه// که به سر برت عقاب است و بگرد تو کلاب»
ناصر خسرو قبادیانی

«تورگ دلاور نشد هیچ کند// عقاب نبردی برانگیخت تند»
اسدی طوسی

«تو گفتی که دریا به موج اندراست// عقاب اجل سوی اوج اندراست»

«چو طاووسعقابی باز بسته// تذروی بر لب کوثر نشسته»
- نظامی

«چون زلف تو هواش ظلام از پس ظلام// چون کار من زمینش عقاب از پس عقاب»
مسعود سعد سلمان

روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست // وندر طلب طعمه پر وبال بیاراست

ناصر خسرو قبادیانی

- عطار نیشابوری

«زمین شده همه چون چشم کپک و روی تذرو// هوا شده همه چون دم باز و پرعقاب»
مسعود سعد سلمان

«ز نوک رمح تو کندی گرفت چنگ هزبر// ز سم رخش تو کندی نمود پر عقاب»
مسعود سعد سلمان

«سپس دین درون شو ای خرگوش// که به پرواز برشده‌ست عقاب»
ناصر خسرو قبادیانی

«سیه شد ز گرد سپه آفتاب// ز پیکان پولاد و پرعقاب»
- فردوسی

«عقاب آنجا که در پرواز باشد// کجا از صعوه صیدانداز باشد»
- وحشی بافقی

«عقابان تیزچنگالند و بازان آهنین پنجه// ترا باری چنین بهتر که با عصفور بنشینی»
- سعدی

«کار جهان وبال جهان دان که بر خدنگ// پر عقاب آفت جان عقاب شد»
- خاقانی

«نپرید بر گرد ایشان عقاب// یکی را سر اندر نیامد به خواب»
- فردوسی

«نرسم در خیال تو چه عجب// که مگس در عقاب می‌نرسد»
- خاقانی

«نگاه کردم از دور من تلی دیدم// که چاه ژرف نماید از آن بلند عقاب»
- مسعود سعد سلمان

«وین ناوک ضمیر مرا پر جبرئیل// کرده‌ست بی‌نیاز ز پر عقابشان»
- خاقانی

«هلاک خویشتن می‌خواهد آن مور// که خواهد پنجه‌کردن با عقابی»
- سعدی

برچسب‌ها: عقاب, درباره ی عقاب, زندگی عقاب

+ نوشته شده در دوشنبه بیست و نهم خرداد 1391ساعت 17:41 توسط علیرضا & امیرحسین | 2 نظر

شعری درباره ی عقاب

گشتغمناک دل و جان عقاب

چو ازو دور شد ايام شباب
ديد کش دور به انجامرسيد

آفتابش به لب بام رسيد
بايد از هستي دل بر گيرد

ره سوي کشور ديگرگيرد

خواست تا چاره ناچار کند

دارويي جويد و در کار کند
صبحگاهي زپي چاره کار

گشت بر باد سبک سير سوار
گله کاهنگ چرا داشت به دشت

ناگهاز وحشت پر ولوله گشت
و ان شبان بيم زده، دل نگران

شد پي بره‌ نوزاددوان
کبک در دامن خاري آويخت

مار پيچيد و به سوراخ گريخت
آهواستاد و نگه کرد و رميد

بقیه را در ادامه مطلب ببینید....

برچسب‌ها: عقاب, درباره ی عقاب, زندگی عقاب ها, شعر در مورد عقاب, شعر
ادامه مطلب

+ نوشته شده در دوشنبه بیست و نهم خرداد 1391ساعت 17:40 توسط علیرضا & امیرحسین | یک نظر

عقاب طلایی

عقاب طلایی یکی از بهترین پرندگان از لحاظ شکار در نیم‌کره شمالی شناخته شده است.مانند تمام عقابان، عقاب طلایی نیز به خانواده‌ی عقابیان تعلق دارد.رنگ این پرندگان قهوه‌ای تیره، به همراه پر‌هایی به رنگ قهوه‌ای روشن یا طلایی در سر و گردن است.به طور متوسّط طول بال‌های آن‌ها ۷ فوت(بیش از ۲ متر)و طول خود آن‌ها ۳ فوت(۱ متر )است.

عقاب طلایی با استفاده از چابکی و سرعت و همچنین با استفاده از پاشنه قدرتمند خود می تواند طعمه‌های خود را ازجمله خرگوش، موش کوهی(مارموت)، سنجاب زمینی و غیره و پستانداران بزرگ مانند روباه، گربه‌ی وحشی یا خانگی، بز کوهی و بچه آهو‌ها شکار کند.آن‌ها همچنین در مواقع کمیاب بودن شکار، مردار حیوانات را می‌خورند.همچنین آن‌ها خزندگان را نیز می‌خورند.

این جانور در ایران در امتداد دو رشته کوه البرز و زاگرس و کویرهای مرکزی سکونت دارد. ماده از نر بزرگ تر است و جز این تفاوتی ندارند. در 4 تا 5 سالگی بالغ می شود. عقاب طلایی نام خود را از پرهای طلایی و برنزی تاج، سر و پشت گردنش گرفته است. قهوه ای تیره است و از دور به سیاهی می زند. ساق یا چکمه ای و از هر دو طرف پوشیده از پر است. در هنگام پرواز بالها کمتر به بالا خم شده و تقریبا مسطح است. مناطق صخره ای، چشم اندازهای فراخ را به زمینهای هموار و مناطق جنگلی ترجیح می دهد. عقاب طلایی تنها با یک جفت دیده می شود و تک همسر است و احتمالا تا پایان عمر پیوند جفتها برقرار می ماند. این جانور برای شکار استراتژیهای گوناگونی دارد. هرکدام قلمرویی به وسعت 90 کیلومتر دارند و می توانند طعمه ای به وزن 6/3 کیلوگرم را طی پرواز حمل کنند. سرعت متوسط عقاب طلایی 50 کیلومتر در ساعت ثبت شده است که می تواند در زمان شیرجه آن را به 320 برساند. این حیوان به طور متوسط روزانه 300 گرم گوشت می خورد که عمدتا از پستانداران تغذیه می کند و پرندگان انتخاب دوم آن است. چند لانه دارند که به طور چرخشی از آن استفاده می کنند و در شرایط لانه می توانند 3 متر قطر و 4 متر ارتفاع داشته باشند. معمولا 2 تخم می گذارند و تا 45 روز روی آنها می خوابند. انواع عقاب جزء گونه‌هاي جانوري حمايت شده از سوي سازمان حفاظت محيط‌زيست به شمار مي‌ آيد و زنده‌گيري و نگهداري آن ممنوع است و متخلفان از اين قانون به پرداخت يك ميليون و 200 هزار تومان (12 ميليون ريال) جزاي نقدي، جريمه خواهند شد. عقاب طلایی در اساطیر ابوريحان بيرونی می‌نويسد که عقاب بال گشوده را که پرچم ايرانيان بود بر سر نيزه بلندی در پيشاپيش سپاهيان می‌گرفتند. گزنفون تاريخ نويس يونانی می گوید: «پرچم ايرانيان عقابی بود از زر ناب که بر سر نيزه می‌افراشتند.» و در پيوند با به فال نيک گرفتن آن و اينکه نمادی از بهروزی و پيروزی بوده است، داستانی درباره‌ کوروش بزرگ نوشته است که هنگامی که وی با سپاهيان خود به جنگ آشور می‌رفت پدرش او را تا مرز کشور پارس همراهی کرد و در آنجا عقابی ديد که پيشاپيش آنان در پرواز است. پدر کوروش آن را به فال نيک گرفت و با خود گفت که پسرش در اين جنگ پيروز خواهد شد. بر روی يک قطعه کاشی که در کاوشهای باستان شناسی در تخت جمشيد يافت شده، نقش شاهينی با بالهای گشاده ديده می‌شود که در چنگال خود گويی را گرفته و گوی ديگری نيز بر سر دارد. به گمان پژوهشگران اين عقاب بال گشوده نمادی از خداوند است که بر روی پرچم هخامنشيان نيز نقش می‌شده است. زيرا بيشتر تاريخ نويسان گذشته يادآوری کرده‌اند که بر پرچم ايران عقابی نقش بسته بوده است که آن را پيشاپيش سپاه می گرفتند، و اين خود نمادی از پيروزی بوده است.

نظرات شما عزیزان: